Soms is het vooruitzicht om alleen thuis te zijn met je baby haast ondraaglijk. Het kan zijn dat je, als gevolg van je somberheid of angst, nare gedachten hebt over jezelf en je baby. Soms zijn vrouwen bijvoorbeeld bang voor scherpe voorwerpen omdat zij levendig voor zich zien hoe ze daarmee hun kindje kunnen verwonden. Andere vrouwen zijn zo somber dat zij de gedachte hebben zichzelf of hun baby iets aan de doen. Het is belangrijk je te realiseren dat dit soort gedachten veel voorkomen bij vrouwen met een postpartum depressie en dat het gedachten zijn, geen feiten. Wanneer je gedachten hebt over het verwonden of doden van je baby, wil dat absoluut niet zeggen dat je dat ook gaat doen. De nare gedachten zijn een symptoom van de depressie, en zullen verdwijnen wanneer de depressie afneemt. Wel zijn dit soort gedachten vreselijk beangstigend en kun je je er erg schuldig over voelen. Een andere reden waarom je er tegenop kunt zien om alleen te zijn met je baby, is dat je je zo somber en leeg voelt dat de verzorging van je baby een onmogelijke opgave lijkt. Je bed uitkomen en voor jezelf zorgen is al zo zwaar… Wat in jouw geval ook precies de reden is dat je niet alleen wilt zijn met je baby, neem je angst serieus en praat erover met iemand die je vertrouwt. Samen kunnen jullie dan zoeken naar een oplossing, bijvoorbeeld door te organiseren dat er steeds iemand uit je eigen sociale omgeving bij je is, of door gespecialiseerde thuiszorg in te schakelen. Dan komt een deskundige wijkverpleegkundige je helpen bij het verzorgen van je baby (en je eventuele oudere kinderen) en bij het huishouden. Hoe sneller je hulp zoekt en open durft te zijn, hoe sneller je zult herstellen en kunt genieten van het samenzijn met je baby.