Wat zou het fijn zijn als het antwoord op deze vraag een volmondig ‘ja’ was en er een medicijn zou bestaan dat jouw depressie in het niets kon doen oplossen. Helaas is dat niet de realiteit. Er bestaat (nog) geen wondermiddel. Sommige mensen met een (zware) depressie kunnen baat hebben bij het slikken van antidepressiva, voor anderen geldt dat niet. En ook als antidepressiva helpen, is dat op zijn vroegst pas na een paar weken. Het gebruik van antidepressiva moet altijd door een arts worden begeleid. Zowel het op- als het afbouwen van de medicatie dient zorgvuldig te gebeuren. Veel mensen krijgen last van bijwerkingen, en hoewel antidepressiva niet lichamelijk verslavend zijn, is afbouwen vaak toch lastig. Naast antidepressiva krijgen vrouwen met een postpartum depressie soms ook andere medicatie voorgeschreven, meestal slaap- of kalmeringsmiddelen. Deze middelen kunnen een tijdelijke oplossing bieden voor bijvoorbeeld slapeloosheid of extreme paniek, maar mogen alleen kortdurend worden gebruikt. In tegenstelling tot antidepressiva zijn deze middelen wel verslavend.
Gelukkig blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat (langdurig) medicatie slikken in het geval van een postpartum depressie vaak niet nodig is. Veel belangrijker is het dat een vrouw met een deskundige kan praten en zoveel mogelijk steun krijgt uit haar sociale omgeving. Wanneer een vrouw voelt dat zij zich niet hoeft te schamen voor haar gevoelens en serieus wordt genomen, zal zij langzamerhand herstellen. Op deze manier krijgt zij ook de kans om te ontdekken hoe zij de kluwen die een depressie is kan ontwarren. Dat is een waardevol proces waaraan zij voor de rest van haar leven veel kan hebben. De medicijnen tegen depressie die tot nu toe ontwikkeld zijn, doen daarentegen aan symptoombestrijding, zij halen de knopen niet uit de kluwen, maar zorgen er hooguit voor dat die tijdelijk niet of minder worden gevoeld.
Wanneer je op dit moment zo somber of angstig bent dat je het gevoel hebt zonder een onmiddellijke oplossing niet verder te kunnen, neem dan direct contact op met je huisarts, met de huisartsenpost of met de crisisdienst van de ggz in jouw gemeente.