Waarom voel ik geen liefde voor mijn baby?

Depressiviteit en/of extreme angst stompen je gevoelens af. Er is geen ruimte in je hoofd voor andere gevoelens dan voor somberheid en angst. Dat voelt leeg. Alles waarvan je vroeger kon genieten, doet je nu niks. Het allermoeilijkste is te ervaren dat je geen of weinig positieve gevoelens hebt voor je baby. Dat kan zo pijnlijk zijn dat je je kindje het liefste niet wilt zien, of het juist krampachtig wilt vasthouden in de hoop eindelijk iets fijns te voelen. Het feit dat je de liefde voor je kind nu niet voelt, betekent niet dat die liefde er niet is. Het betekent ook niet dat jij niet in staat bent om je te hechten aan je baby. Je kunt alleen op dit moment niet/te weinig bij je positieve gevoelens en dat is een symptoom van je depressie. Wanneer de depressie verdwijnt, ga je vanzelf wel voelen hoeveel je van je kindje houdt en dat je je wel aan hem/haar hecht. Het is zwaar om voor een baby te zorgen zonder daarvoor beloond te worden met gevoelens van vertedering, trots en dankbaarheid. Bedenk dat je baby je nodig heeft, of jij nu wel liefde voelt of niet. Je baby heeft maar één moeder, je bent onvervangbaar. Ook wanneer jij er niets positiefs bij voelt, geniet je baby van je aanraking, je stem en je aanwezigheid.

Hoewel je dus onvervangbaar bent als moeder, is het juist als je depressief bent en worstelt met je gevoelens, heel goed als je ook regelmatig anderen voor je baby laat zorgen. Dat maakt je geen slechte moeder, integendeel. Je creëert daarmee de ruimte om langzamerhand te herstellen, en dat is ook in het belang van je kind.