Het kan zijn dat je niet met hulpverleners over je negatieve gedachten en gevoelens durft te praten omdat je bang bent dat zij je zullen veroordelen of zelfs zullen vinden dat je kindje bij je moet worden weggehaald. Deze angst is niet reëel en weerhoudt je ervan dat te doen wat je moet doen: hulp zoeken. Professionals die werken met ouders en jonge kinderen (huisarts, verloskundige, kraamverzorgende, consultatiebureau-arts) zullen niet schrikken wanneer je eerlijk vertelt wat je ervaart. Zij weten dat dit vaak voorkomt en kunnen je helpen. Wanneer je de pech hebt een van de (gelukkig steeds zeldzamer) professionals te treffen die dit inzicht niet heeft, betrek dit dan niet op jezelf, maar ga met iemand anders praten. Realiseer je dat een postpartum depressie maakt dat je angstiger en wantrouwender bent dan anders. Je angst is in deze situatie geen goede raadgever. Deel de angst dat je baby van je zal worden afgenomen met de professional met wie je praat. Hij of zij zal je gerust kunnen stellen en je kunnen helpen de eerste stappen te zetten op weg naar herstel, zodat jij zo snel mogelijk de moeder voor je kindje kunt zijn die je wilt zijn.